Editorial:Δημιουργική τεμπελιά

Μ΄ αρέσει να επιστρέφω σπίτι μου, έπειτα απο μια δύσκολη μέρα στη δουλειά, να χαλαρώνω,
να απελευθερώνω το μυαλό μου απο τις εντάσεις, τις πιέσεις και τα προβλήματα.
Είναι η στιγμή που επιτρέπω στον εαυτό μου να "τεμπελιάσει", να διαβάσω ένα βιβλίο ή να ξαπλώσω στον
καναπέ και να μην κάνω τίποτα.
Συνειδητοποιώ πως το να ηρεμήσω, να δώσω χρόνο στον εαυτό μου και να αφεθώ, σε ότι με ευχαριστεί
και με ξεκουράζει, με κάνει πιο ευτυχισμένο άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα.
Υπάρχει βέβαια η δημιουργική τεμπελιά και η τεμπελιά από έλλειψη ενδιαφέροντος.
Θα πετύχεις την πραγματική και εποικοδομητική «τεμπελιά» που τόσο πολύ λείπει από τη ζωή και την καθημερινότητα σου, δίνοντας στον εαυτό σου το διάλλειμα που δικαιούται.
Στη συνέχεια μπορείς να επανέλθεις στους ρυθμούς και στα προβλήματα που άφησες πίσω σου και με το καθαρό μυαλό σου να τα λύσεις.
"Δημιουργική τεμπελιά" σημαίνει, ότι φορτίζω τις μπαταρίες και επανέρχομαι πιο δυνατή και δημιουργική.
Σημαίνει ότι μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο και τώρα πια έχω τα αποθέματα να το κάνω.
Στο βιβλίο “Wait: The art and science of delay”, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του San Diego, Frank Partnoy,
εξηγεί ότι στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη η τεμπελιά επικροτούταν:
«Οι αρχαίοι φιλόσοφοι» λέει στην πραγματικότητα δεν έκαναν τίποτα όλη μέρα.
Απλώς κάθονταν και σκέφτονταν, και έκαναν κάτι μόνο αν ήταν απόλυτη ανάγκη να το κάνουν.»
Όλοι τους ζούσαν την δημιουργική πλευρά της τεμπελιάς, μιας «τεμπελιάς» που βοήθησε την ανθρωπότητα να κάνει άλματα, να προχωρήσει μπροστά και να συναντήσει την πρόοδο.